Związek Sowieckich Rewolucyjnych Republik (potocznie: Związek Radziecki, dawniej: Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich) – państwo ze stolicą w Moskwie, w Europie Wschodniej i północnej Azji, złożone z piętnastu republik związkowych i założone w 1922 roku. ZSRR jest jednym z supermocarstw obok Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz Chin począwszy od zakończenia Zimnej Wojny aż po rok 2077. Ze względu na reformy wyróżnia się Stare ZSRR (przed reformami 1990 roku) oraz Nowe ZSRR bądź Neo-ZSRR (obecna forma państwa).
W Night City można znaleźć kilka osób o radzieckim pochodzeniu, m.in. przedstawicieli radzieckich korporacji czy imigrantów.
Historia[]
W latach 80. XX wieku władzę w kraju przejął Michaił Gorbaczew, jaki rozpoczął Pieriestrojkę - okres reform związany z wprowadzeniem liberalnych reform. Czyn ten jednak nie doprowadził do naprawy państwa, zamiast tego wzrosła ilość ruchów secesjonistycznych oraz kryzysu ekonomicznego. W 1990 roku Gorbaczew oddał władzę Andriejowi Gorboriewowi. Człowiek ten zreformował federację, przemianowując Związek Radziecki na Federację Radziecką, a także wprowadzając nową politykę krajową i zagraniczną. Od tej pory państwo miało być bliższe powstającej Wspólnocie Europejskiej, pozwalając na szeroką autonomię w zamian za polityczno-ekonomiczną i militarną współpracę między krajami związkowymi. Dzięki temu ruchy secesjonistyczne ustały, a Zimna Wojna dobiegła końca.
W latach 90. XX wieku, na skutek rozpadu Układu Warszawskiego i reform państwa, Związek Radziecki podjął bliższą współpracę z Europą, co oczywiście odcisnęło się na stosunkach z Ameryką i Chinami. W tym czasie w kraju władzę coraz szybciej przejmował należący do rządu koncern naftowy SovOil, którego powstawanie dobiegło końca w 1998 roku. W ciągu następnych czterech lat korporacja szybko urosła w siłę, a następnie przejęła władzę nad krajem jako niezależna instytucja. Gorboriew ustąpił wskutek tego ze stanowiska, a nowym prezydentem został lojalny wobec SovOilu - Igor Starobin. Wybrany na dowódcę armii sowieckiej Lupold Korepino dołączył po pewnym czasie do SovOil, stając się dowódcą armii korporacyjnej.
W 2008 roku rozpoczęła się Wojna Orbitalna, kiedy to USA zaatakowały radziecką stację kosmiczną. ZSRR zyskał wsparcie od Wspólnoty Europejskiej. Niecały rok później współpraca europejsko-sowiecka zaczęła się zacieśniać po tym jak przeprowadzono wspólną misję na Marsa. W tym samym czasie alians ten musiał się mierzyć z powstaniem sojuszu USA-Chiny. Sojusz z Europą zaczął się umacniać po drugiej misji na Marsa i zbudowaniu bazy Isidis przez ESA i SovOil. W 2077 sojusz jest kontynuowany, ponadto ZSRR wpłynęło poważnie na świat motoryzacji. Kilka wozów firmy Kaukaz można spotkać na ulicach Night City jako śmieciarki, ciężarówki bądź jeszcze inne pojazdy.
Koniec komunizmu (lata 90.)[]
W ostatniej dekadzie starego Związku Radzieckiego reformatorski premier Gorbaczow pozwolił Europie Wschodniej odejść, aby osłabić konserwatywne wojsko, które opierało się jego reformom. Następnie przekształcił Związek Radziecki w Federację Radziecką, w której wszyscy członkowie otrzymali status suwerennych krajów.
Jego następca, Andriej Gorbaczow, kontynuował reformy, ale musiał zmierzyć się z rosnącym problemem ruchów secesjonistycznych w suwerennych republikach. Następnie utworzył nowy Związek Suwerennych Republik Radzieckich, strefę wolnego handlu, która łączyła suwerenne republiki i była podobna do Wspólnoty Europejskiej, z wyjątkiem tego, że miała również własną armię i politykę zagraniczną.
Powstanie SovOil (lata 2000)[]
Resztki KGB i komunistyczni twardogłowi podjęli próbę zamachu stanu, który został szybko stłumiony z powodu nadmiernego rozciągnięcia sił rebeliantów, ale odbyło się to dużym kosztem zarówno ludzkim, jak i materialnym. SovOil poprosił o pozwolenie na utworzenie własnych sił bezpieczeństwa, argumentując, że Armia Radziecka nie ma wystarczających zasobów, aby bronić wszystkich swoich obiektów.
Państwo udzieliło SovOil żądanego zezwolenia. Odbiło się to spektakularnym echem w Moskwie, ponieważ doprowadziło do buntu sowieckich korporacji w 2002 roku, w którym SovOil ogłosił się niezależnym podmiotem. Państwo podjęło działania militarne, aby temu zapobiec, ale jego siły zostały pokonane przez lepiej wyposażone i zmotywowane oddziały SovOil. Państwo zostało zmuszone do przyznania się do porażki i zaakceptowania niezależności SovOil.
SovOil stał się najpotężniejszą frakcją w Związku Radzieckim. Nowe ruchy secesjonistyczne zagroziły rozpadem różnych suwerennych republik, ale dzięki tajnym działaniom i dyplomacji SovOil zapobiegł temu. SovOil był żywotnie zainteresowany utrzymaniem ZSRR w stanie nienaruszonym i stabilnym, dlatego wykorzystywał swoją władzę polityczną, wojska i zasoby, aby tak się stało.
W 2006 r. SovOil rozpoczął produkcję CHOOH2 na podstawie licencji udzielonej przez spółkę Biotechnica, którą sprzedawał w całej Europie. Anulowanie w ostatniej chwili umowy z Petrochemem, w ramach której SovOil miał otrzymać zaktualizowaną technologię wiercenia, pompowania i CHOOH2 w zamian za przyznanie częściowych praw do wierceń na niewykorzystanych syberyjskich polach naftowych, doprowadziło do trwałego rozdźwięku między megakorporacjami.
Niechęć przerodziła się we wrogość, która wybuchła przemocą i przerodziła się w Drugą Wojnę Korporacyjną, konflikt, w który wciągnięto wiele mniejszych korporacji.
2010s[]
Wojna pomiędzy SovOil a Petrochemem zakończyła się w połowie 2010 roku. W kolejnych latach polityczne znaczenie kierownictwa SovOil dla ZSRR zostało potwierdzone przez rolę, jaką jego przewodniczący, Arkady Cherminino, odegrał w rozwiązaniu konfliktu między Łotwą a Litwą w 2016 roku. Megakorporacja pokazała, że stała się główną siłą jednoczącą w Unii. Dysponowała większymi zasobami niż jakakolwiek pojedyncza republika, a nawet Komitet Centralny.
Pod koniec dekady SovOil stał się siódmą co do wielkości korporacją na świecie pod względem wartości i nadal piął się w górę, stając się jedną z największych potęg na świecie. Wykorzystując swoją władzę polityczną w Unii, gdzie w razie potrzeby mogła korzystać z zasobów republik i Komitetu Centralnego jako narzędzi, megakorporacja utrzymywała również wpływy neosowieckie istotne na całym świecie.
Czwarta wojna korporacyjna (2021-2023)[]
W ZSRR, głównie w Rosji, naród ten miał niewiele aktywów Arasaka i Militech w swoich granicach. Rosyjskie rządy nigdy nie były w dobrych stosunkach z amerykańskimi czy japońskimi siłami zbrojnymi. Rosja była krajem neutralnym, sprzedającym broń, amunicję i sprzęt każdemu. Neosowiecki Korpus Rakietowy robił to samo, sprzedając tanie wyrzutnie rakietowe dla małych satelitów po cenach, które podcinały afrykańskie wyrzutnie rakietowe ESA, gdy korporacje starały się umieścić więcej satelitów na LEO.
Lata 2030-2040[]
Pomimo masowych reform w latach 90. i wzrostu SovOil w latach 2020, republiki neosowieckie wciąż były osłabione przez przestarzałą technologię. W 2045 r. ZSRR nie był w stanie w pełni wyżywić swojej głodnej populacji. Nowe pokolenie bardzo agresywnych oligarchów powstało, gdy niepowodzenie reform gospodarczych i społecznych stało się oczywiste. W przeciwieństwie do poprzedników z partii Nowosowieckiej (NSP), którzy byli zadowoleni z po prostu wysysania pozostałych aktywów państwa, neosowieccy oligarchowie byli bardziej podobni do megakorporacji z ryczących lat 2020: głodni władzy i gotowi zrobić wszystko, aby ją osiągnąć.
Stare potęgi, takie jak SovOil, przygotowywały się do kolejnego kroku w swojej ewolucji, zdając sobie sprawę, że ropa naftowa przestanie być głównym źródłem dochodów. Megakorporacja zdywersyfikowała swoją działalność w kierunku większej liczby usług i towarów, wchodząc w nowe obszary, takie jak rolnictwo ogólne, systemy zasilania CHOOH2, samoloty, komputery i syntetyki. Pojawili się również nowi gracze, tacy jak Zhirafa Technical Manufacturing, która w 2039 roku wprowadziła na rynek drona budowlanego GRAF3. Po raz pierwszy od dziesięcioleci neosowiecka technologia jest na tyle niezawodna i niedroga, że może być masowo kupowana przez lokalne rządy i małe społeczności na całym świecie. W ciągu zaledwie kilku lat wiele rządów i korporacji na całym świecie zaczęło polegać na linii powietrznych i naziemnych dronów bojowych Neokorporacji do użytku przez ich służby bezpieczeństwa i organy ścigania.
2077[]
W 2077 roku ZSRR był krajem nieregularnych kontrastów. Wielu obywateli miało zagwarantowaną bezpłatną publiczną opiekę zdrowotną i dostęp do najnowszych technologii medycznych, wraz z nowoczesnymi aerodynamikami, a nowe miasta były budowane, aby pomieścić i zatrudnić coraz bardziej osiadłą populację koczowniczą ZSRR. Jednak podstawowe zasoby pozostawały niewystarczające, a zanieczyszczenie środowiska stanowiło poważny problem. Rząd stworzył sztuczną inteligencję o nazwie Geroi, której jedynym celem było znalezienie rozwiązań tych problemów.
Bioinżynierowie świętowali pierwsze udane sklonowanie lwa jaskiniowego. Naukowcy z Jakucka, Tokio i Seulu wykorzystali materiał genetyczny ze szczątków starożytnej samicy lwa odkrytej w bagnie w pobliżu rzeki Kołyma w północnej Syberii.
W tym czasie Związek Radziecki i Chiny rywalizowały o zawarcie dużej umowy zbrojeniowej z Arasaką, która postawiłaby przegrany kraj w niekorzystnej sytuacji militarnej. Sekretarz generalny Związku Radzieckiego wynajął Michaiła Akułowa, by osobiście poprowadził negocjacje z Arasaką w jego imieniu. Pośrednik sprowadził Szelmę, aby monitorował chińską aktywność w lokalnej sieci, ukrywał swój cel w Night City i sprawdzał status rozmów Chin z Arasaką.
Republiki[]
- Armenia
- Azerbejdżan
- Białoruś
- Estonia
- Gruzja
- Kazachstan
- Kirgistan
- Litwa
- Łotwa
- Mołdawia
- Rosja
- Tadżykistan
- Turkmenistan
- Ukraina
- Uzbekistan
Główne miasta[]
- Moskwa
- Petersburg
- Kijów
- Taszkient
- Baku
Korporacje[]
Kraje godne uwagi[]
Rosja[]
Dla Europejczyków Rosja zawsze była Wielką Niedźwiedzicą na Wschodzie. Przez większość czasu spała, a kiedy się budziła, narody upadały. Na przestrzeni dziejów gigantyczne armie nieregularnie wyłaniały się z głębi tajgi, niszcząc wszystko, co znalazło się na ich drodze. Od Mongołów po Armię Czerwoną, rosyjskie wpływy były odczuwalne głównie w postaci wielkich inwazji co drugie stulecie.
Wewnątrz Rosji sytuacja w dużej mierze nie zmieniała się na przestrzeni wieków. Po pokonaniu Złotej Ordy Rosjanie żyli w prostym systemie. Car rządził zbiorem lokalnych lordów, którzy z kolei wykorzystywali swoich poddanych. Rolnicy i inne niższe klasy nie radziły sobie dobrze w tym systemie. Nie mieli wykształcenia, byli związani ze swoimi panami i nie mieli żadnych realnych praw w rządzie. Jedynym pocieszeniem był dla nich Kościół prawosławny, nawet bardziej niż Kościół rzymskokatolicki obiecujący lepsze życie poza ziemskim horrorem. Naród rosyjski potrzebował dużo czasu, zanim rozpoczęła się rewolucja mająca na celu obalenie monarchii.
W międzyczasie lordowie i damy trwonili pieniądze swoich obywateli w kasynach w Niemczech i innych krajach. Byli znani i obawiano się ich złego zachowania w każdym większym ośrodku kulturalnym. Przynosili mnóstwo rubli, które w tamtych czasach były coś warte. Ten styl życia wyjaśnia również późne wejście Rosji w erę przemysłową. Zbudowanie bazy przemysłowej, gdy dziewięć dziesiątych populacji nie potrafi napisać własnego imienia, było prawie niemożliwe. Upośledzenie Rosji w rozwoju technologicznym wynika z tego czasu i trwa do dziś.
Komuniści postanowili zmienić to wszystko podczas rewolucji październikowej w 1917 roku, która toczyła się między armią carską a dwoma rywalizującymi siłami rewolucyjnymi. Mienszewicy propagowali bardziej zachodnie podejście i choć mieli przewagę liczebną, zostali następnie pokonani przez bolszewików. Tym ostatnim przewodził niejaki Lenin, który wziął swoje imię od carskiego obozu koncentracyjnego w pobliżu rzeki Leny.
Rządy Lenina były tak żelazne i paranoiczne, jak to tylko możliwe. Niektóre z jego licznych osiągnięć to uspołecznienie całego biznesu, zamordowanie wszystkich carów, których mógł złapać, a także wielu krytyków jego reżimu. Aby lepiej kontrolować różne mniejszości w swoim królestwie, wprowadził serię programów przesiedleńczych. Jego plan polegał na przeniesieniu Rosjan na terytoria mniejszości, aby podzielić jednorodną populację. Inne mniejszości nie radziły sobie tak dobrze. Setki tysięcy rojalistów, rolników i intelektualistów zginęło w obozach koncentracyjnych.
Jego metody były stosowane w mniejszym (lub większym) stopniu przez wszystkich jego następców aż do Gorbaczowa. Wszyscy starsi panowie popadli w paranoję, zanim osiągnęli swoje stanowiska. Lata politycznych walk, układzików i intryg odcisnęły na nich swoje piętno. Nie różni się to zbytnio od zachodnich przywódców. Kiedy Gorbaczow przejął władzę, załamanie gospodarcze Związku Radzieckiego było już bardziej niż widoczne. Wiedział, że wszystko będzie musiało się zmienić, jeśli ZSRR ma przetrwać. Jednym z jego odważniejszych kroków było przywrócenie własności prywatnej. W ten sposób ustanowił podstawę dla wzrostu gospodarczego. Dostrzegł również ogromne środki przeznaczane na wojsko. Aby powstrzymać tego niestabilnego giganta, zmniejszył wpływ na państwa Europy Środkowej i republiki radzieckie. Doszło do tego podczas wielkich zmian w 1989 r., kiedy były blok wschodni nagle stał się państwami "demokratycznymi". Zamachem stanu Gorbaczowa było przekształcenie byłego Związku Radzieckiego w Federację Radziecką, nadając jej członkom status suwerennych państw. Jak można się było spodziewać, otrzymał wiele krytyki od kolegów, ale miał poparcie ludzi, którzy mieli nadzieję na lepsze czasy.
Gorborew, następca Gorbaczowa, kontynuował reformy. Ale jego głównym problemem były ruchy secesjonistyczne w różnych republikach. Nawet najmniejsze plemię w gigantycznym państwie nagle zachłysnęło się nową wolnością i próbowało założyć własny mały naród. Większość z tych niedoszłych narodów miała zerowe szanse na przetrwanie z powodów ekonomicznych. Inne były zbyt ważne ze względu na skarby czekające w ich glebach. Zostały one utrzymane jako część Rosji - często siłą. Ale tak dalej być nie mogło. Gorborev musiał więc szybko znaleźć rozwiązanie.
Założył nowy i ulepszony Związek Suwerennych Republik Radzieckich. Był to zbiór niezależnych państw podobnych do Wspólnoty Europejskiej z własną polityką zagraniczną i armią. Wszystkie były zjednoczone strefą wolnego handlu, która obejmowała większość byłego ZSRR. Aby zmniejszyć wpływ niektórych państw na kluczowe obiekty przemysłowe i zasoby naturalne, Gorborev przekonał przywódców państw do ponownego uspołecznienia kluczowych gałęzi przemysłu. W ten sposób przemysł naftowy i węglowy otrzymały niezależne biurokracje, które teoretycznie były zarządzane przez delegatów ze wszystkich uczestniczących państw.
Wszystkie te reformy podsyciły gniew starych socjalistycznych twardogłowych. Starając się przywrócić kraj do dawnych, chwalebnych, socjalistycznych czasów, sprzymierzyli się z pozostałościami KGB. Chociaż KGB zostało rozwiązane przez Gorbaczowa kilka lat wcześniej, ich agenci znaleźli drogę do nowych ministerstw spraw wewnętrznych różnych republik. Razem zorganizowali zamach stanu, który później był znany jako Noce Ognia. Uzbrojone oddziały KGB i socjaliści starli się z lojalnymi jednostkami wojskowymi w krótkim i krwawym konflikcie, który szalał w całym neosowieckim kraju. Bunt został szybko stłumiony, ponieważ rebelianci przekroczyli swoje możliwości rozprzestrzeniania ognia we wszystkich republikach. Niemniej jednak koszty w ludziach i materiałach były wysokie.
Noce Ognia dały dyrektorom największego przemysłu, SovOil, pożądany pretekst do ubiegania się o własne siły bezpieczeństwa. Argumentowali, że Armia Radziecka nie jest w stanie skutecznie bronić wszystkich obiektów SovOil od Jakucka po Kiew. Rosnący nacjonalizm w republikach sprawił, że bezpieczeństwo w kluczowych obiektach stało się jeszcze ważniejsze. Prośba została rozpatrzona pozytywnie i SovOil zaczął przyjmować żołnierzy.
Okazało się to upadkiem Gorborewa, gdy w 2002 r. doszło do buntu sowieckich korporacji. SovOil ogłosił pełną niezależność od państwa, przekształcając się w gigantyczną korporację. Rząd uznał to za zagrożenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego i odpowiednio zareagował. Ale siły republikańskie nie mogły się równać z wysoce zmotywowanymi oddziałami SovOil wyposażonymi w najnowszą technologię. Prezydent Gorborev niechętnie przyznał się do porażki i pozwolił SovOil odejść. Ten cios podsycił ogień jego krytyków. Kilka lat później Gorborev podał się do dymisji, załamany swoją pozycją
Jego następcą został Igor Starobin z Ukrainy. Pierwsze kilka lat jego rządów upłynęło pod znakiem odbudowy tego, co zostało zniszczone. Kiedy republiki wystarczająco się odbudowały, zarówno mniejszości, jak i republiki usłyszały nowe okrzyki wolności narodowej. Co zaskakujące, to SovOil przeciwdziałał tym ruchom. SovOil był żywotnie zainteresowany pokojem i stabilnym otoczeniem gospodarczym. Dlatego też dyrektorzy korporacji zawierali umowy z przywódcami ruchów secesjonistycznych - i używali siły tam, gdzie zawodziła dyplomacja. Dzięki tym działaniom, choć całkowicie tajnym, SovOil potwierdził swój status najpotężniejszej siły w neosowieckim regionie. Ich zasoby, wojska i sama waga polityczna sprawiły, że stali się siłą napędową dalszego istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Ukraina[]
Nawet po dwóch suszach, jednym zabójczym dla upraw wirusie i ogólnym globalnym bałaganie pogodowym, Ukraina pozostała drugim co do wielkości producentem żywności w Związku Radzieckim. Czarna ziemia, z której słynie ten kraj, jest jedną z najbardziej żyznych gleb na świecie, dlatego Rosjanie okupowali ją aż do lat 90. ubiegłego wieku.
Po wycofaniu się Armii Czerwonej, SovOil natychmiast powrócił i wykupił 30% wszystkich gruntów ornych. Zastanawiano się, co jest lepsze - bycie rządzonym przez Rosjan czy bycie ich własnością. Węgrzy zrobili swoje, resocjalizując przeklętego Lewiatana. Latem jest to zielona i przyjemna kraina, zimą panuje suchy mróz. Chyba że jesteś w pobliżu Czarnobyla. W takim przypadku świecisz na zielono przez cały rok. Nie dotyczy to Krimów. Mają wyższe temperatury i mniej deszczu. Sądząc po tym, co jest tutaj, prawdopodobnie mają taką samą dziwną pogodę, jak reszta świata.
Białoruś[]
Polityka na Białorusi odzwierciedla układ geograficzny kraju - głównie bagna. Są one tak różne od betonowych przestrzeni miejskich. Oprócz bagien jest też dużo lasów. Lasy są również świetne, ale wrócimy do tego później. Cóż, w polityce są dwie sprzeczne rzeczy. Po pierwsze, są ci socjalistyczni twardogłowi. Nadal mają większość w parlamencie, nawet jeśli niektórzy z ich bardziej aktywnych członków zginęli w Nocach Ognia. Jedyne, co można zrobić, to nic nie robić. Większość z nich jest w partii od czterdziestu lat i wkrótce umrą ze starości.
Drugą ważną rzeczą jest gadka o ponownym przyłączeniu się do Rosji, o której mówi się tak długo, jak większość ludzi pamięta. Po ustanowieniu unii monetarnej, kiedykolwiek przed przełomem wieków, ludzie mówili tylko o wielkim zjednoczeniu. Zgodna rzeczywistość pokazuje nam, że nie było ku temu podstaw. Mimo to wciąż o tym mówią.
Mołdawia[]
Mołdawia to jeden mały bałagan w kraju. Wszędzie są separatyści. Republika Dniestru próbuje odłączyć się od Ukrainy, podczas gdy prorumuńscy nacjonaliści chcą włączyć Mołdawię do Rumunii. Wygląda na to, że jedynym powodem, dla którego kraj nie został rozwiązany, jest to, że ludzie nie mogą się nawet co do tego zgodzić. Istnieje wiele innych powodów dość niepokojącego stanu tego kraju. Separatyści w Republice Dniestru nie mają poparcia społecznego, którego potrzebowaliby do wojny domowej. Ukraińcy są zadowoleni z umów, które zawarli z rządem. Mają pozycję odrębnej republiki w ramach Mołdawii. Rebelianci muszą więc zadowolić się uprawą konopi i przemytem narkotyków do swoich ukraińskich zwolenników. Kilka lat temu przeprowadzili kilka ataków na urzędy miejskie, ale kiedy milicja spaliła ich plantacje, to nagle się skończyło. Podobno planowali wznowić swoją "walkę o wolność". Strasznie dużo broni krąży po DR.
Rumuńscy nacjonaliści są wypełnieni ślepymi idealistami. Większość ludzi tutaj podziela pogląd, że to kompletna strata czasu. W przeciwnym razie rząd miałby poważny problem. Nie mogliby sobie pozwolić na zadzieranie z żadnym z dwóch sąsiadów. Mołdawia jest zależna od Ukrainy w zasadzie we wszystkich produktach związanych z energią, od węgla po surowy prąd, a tutejsza gospodarka opiera się na rolnikach, z całą czarną ziemią leżącą wokół. Gdyby Mołdawia została zablokowana, kraj zostałby cofnięty do średniowiecza. Obecna sytuacja jest wystarczająco zła. Nawet Bukareszt nie ma tylu przerw w dostawach prądu, co Kiszyniów.
Kazachstan, Kirgistan, Turkmenistan i Uzbekistan[]
Od czasu rozpadu starego ZSRR istniało napięcie między Rosją a Kazachstanem, Uzbekistanem i Kirgizją. Te trzy kraje chciały utworzenia czegoś w rodzaju unii w ramach unii, co nie podobało się Kremlowi. Zwłaszcza, że cieszą się dobrymi stosunkami z sąsiednimi Chinami (i z jakiegoś powodu z Czechami). Ale te problemy zostały mniej więcej anulowane, gdy prawosławni chrześcijanie zaczęli wojować z muzułmanami z tego obszaru. Muzułmanie ogłosili utworzenie "Islamskiej Republiki Azjatyckiej" (IAR), która obejmowała Kazachstan, Tadżykistan, Uzbekistan i Kirgistan. Chrześcijanie poczuli się zagrożeni w tym państwie, ponieważ byli uciskani na całym jego terytorium i zaczęli zbierać broń, aby oprzeć się ich reżimowi. Po drodze wybuchła wielka wojna między dwiema frakcjami. IAR wygrała na pozycjach, ale w rezultacie, z pomocą wojsk SovOil, wojna została zatrzymana, a następnie zawarto traktat pokojowy. Ponadto zawarto umowy handlowe i wojskowe z nowym ZSRR, dzięki czemu nowy ZSRR może nadal korzystać z Bajkonuru.
Obecna sytuacja[]
SovOil jest właścicielem dużej części wsi, na obszarach wiejskich (zwłaszcza na Syberii) jest jedyną prawdziwą potęgą. Jego krety działają zarówno w syndykatach, jak i w rządzie. Rzeczywistość jest taka, że gdyby SovOil chciał przejąć pełną kontrolę, mógłby to łatwo zrobić, ale zdecydował się tego nie robić. W miastach istnieją trzy władze; SovOil, rosyjska mafia (Organicka) i państwo. Od lat 90., dzięki uchwalonym i nadal obowiązującym dekretom nadzwyczajnym, prezydent może, jeśli chce, stanowić własne prawo bez zgody parlamentu. Jego władzę wzmacnia rosyjska służba wojskowa (GRU), która stała się następcą KGB. Wielu starych agentów KGB zostało przywróconych do GRU (lub Ministerstwa Spraw Wewnętrznych). GRU jest organizacją równie brutalną jak KGB.