Rząd Nowych Stanów Zjednoczonych odnosi się do rządu krajowego Nowych Stanów Zjednoczonych, republiki federalnej w Ameryce Północnej. Rząd składa się z trzech gałęzi: ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej, których uprawnienia są powierzone odpowiednio Konstytucji Stanów Zjednoczonych, Kongresowi, Prezydentowi i sądom federalnym
Historia[]
Wczesna historia[]
Światowy krach giełdowy z '94 roku wpędził Stany Zjednoczone w poważną depresję. W ciągu dwóch lat Stany Zjednoczone ogarnęła bezdomność, bezrobocie i korupcja. Władze wielu miast ogłosiły bankructwo lub upadły. Kontrolowany przez machinacje Gangu Czworga - potężnego lobby składającego się ze społeczności wywiadowczej Stanów Zjednoczonych i bogatych przemysłowców - kraj pogrążył się w chaosie.
W miarę jak gospodarka Stanów Zjednoczonych wymykała się spod kontroli, Kongres podejrzewał siły zewnętrzne odpowiedzialne za mieszanie się w sprawy europejskie i wynikający z tego chaos. Podejrzenia te zostały dodatkowo spotęgowane przez zabójstwo prezydenta Jamesa Richarda Allena 17 sierpnia 1996 roku. Władze przejął wiceprezydent Harold Harrison Hunt.
Postanowiono zatem ściągnąć do domu wojska i z ich pomocą wprowadzić stan wojenny, rzutem na taśmę próbując zaprowadzić porządek. Na rozkaz Bandy wojsko wykorzystywało brutalne często wręcz nieludzkie metody tłumienia chaosu. Słynnym przykładem są tak zwane „Wypadki w Houston”, gdzie siły wojskowe na polecenie Bandy Czworga ostrzelały z dział maszerujących na miasto demonstrantów, którzy nie chcieli się rozejść, domagając się domów i jedzenia. Zginęły dwa tysiące ludzi. W wielu miastach, m.in. w Nowym Jorku,Chicago i San Francisco, wprowadzono godzinę policyjną, a wojsko bez pytania strzelało do każdego, kto wyszedł z domu po zmroku.Na ulicach pojawiły się także nieoznakowane i nieumundurowane siły federalne, potajemnie zmontowane z funkcjonariuszy DEA, Biura ds. Imigracji,federalnych służb więziennych oraz paramilitarnych grup najemniczych, opłaconych w sekrecie przez kilka wielkich Megakorporacji. Obecność tych jednostek jeszcze bardziej pogłębiła wrażenie, że siły rządowe składają się głównie z brutalnych osiłków,co najpierw wzbudziło protesty władz lokalnych i ich sojuszników, a następnie doprowadziło do czynnego oporu przeciw inwazji sił federalnych i wyrównanych bitew, w których stanowe bojówki i Gwardia Narodowa stawały przeciw wojskom najemnym.W międzyczasie w USA co chwila dochodziło do kolejnej katastrofy: Upadek, Bunty Nomadów(wtedy nazywane Buntami Bezdomnych), trzęsienie ziemi w Los Angeles i pierwsze oznaki pojawienia się Wyniszczającej Zarazy. Jednak nasiona buntu zostały zasiane i wkrótce były gotowe eksplodować.
W miarę zaogniania się konfliktu pomiędzy poszczególnymi stanami i Waszyngtonem, coraz więcej stanów zaczęło rozważać opuszczenie Unii.Proces rozpoczął się od miejsc takich jak Nowy Jorki Teksas, które w ramach strajku gospodarczego odmówiły płacenia podatków Waszyngtonowi.Następnie bunt przybrał formę blokad gospodarczych, a stany, protestując przeciw rządowi federalnemu, blokowały na swych granicach obustronny przepływ towarów.Impas brutalnie przełamano w 1998 roku, gdy podległa Bandzie paramilitarna „jednostka policyjna”, nie patyczkując się, przejęła kontrolę nad San Francisco, co doprowadziło do regularnej bitwy na ulicach pomiędzy mieszkańcami i siłami federalnymi.Gubernator wezwał na pomoc Gwardię Narodową,która w sporze stanęła po stronie miasta. W odpowiedzi siły paramilitarne, operując pod auspicjami rządu federalnego, spróbowały opanować stolicę stanu, Sacramento. Wtedy Kalifornia obwieściła, że administracja waszyngtońska od tej pory nie ma już władzy nad tym stanem, i oficjalnie wystąpiła z Unii.
Amerykańskie siły zbrojne, które od dłuższego czasu żałowały wsparcia działań Bandy Czworga, odmówiły udziału w wojnach o sukcesję, nawet gdy władze Kalifornii wysadziły w powietrze przełęcze łączące stan z północą Nevady (autostrady między-stanowe 80 i 15) i Arizoną (autostrady międzystanowe 10 i 40).Na tym etapie kolejne stany odrzuciły zwierzchnictwo władz federalnych i obwołały się „Wolnymi Stanami”. Siły zbrojne, po otrzymaniu od Bandy rozkazów odbicia kraju, wzruszyły ramionami, stwierdzając „Hej, my tu widzimy prawa do działania”, i zniesmaczone wycofały się do swych baz. I tak Wolne Stany pozostały wolne.
W okresie przejściowym (1996-2008) ogłoszono wojskowe okręgi rządowe, a gubernatorzy wojskowi zostali wyznaczeni do nadzorowania swoich okręgów. Każdy gubernator wojskowy był przywódcą wojskowej kampfgruppe, czyli zbioru jednostek wojskowych przydzielonych do tego samego okręgu. Planiści Pentagonu zgrupowali tak wiele różnych jednostek, jak to tylko możliwe, zgodnie z zasadą, że każdy wojskowy okręg kontrolny powinien mieć jednostki niezbędne do radzenia sobie w każdej sytuacji lub sytuacji awaryjnej.
W 2003 r. rozpoczęła się druga wojna środkowoamerykańska, która szybko przerodziła się w kompletną katastrofę dla Stanów Zjednoczonych, skutkując poważnymi reformami i obaleniem Gangu Czworga w wyniku kontr-zamachu stanu przeprowadzonego przez armię i CIA. Waszyngton został otoczony przez oddziały wojskowe walczące z pozostałościami Gangu. Jednak elementy Gangu zostały w pełni wyeliminowane dopiero cztery lata później, chociaż do tego czasu duża część Gangu już sprzedała się korporacjom.
Wysiłki zmierzające do przywrócenia demokratycznych rządów zostały wstrzymane, gdy 5 listopada 2005 r. prezydencki nominat Henry Jacobi został zamordowany. Dowody zdecydowanie wskazywały na zaangażowanie i podżeganie Mantoga, Inc. W dniu 17 listopada 2005 r. korporacja otrzymała cztery godziny na całkowite opuszczenie Stanów Zjednoczonych, a po odmowie została ostatecznie zniszczona przez wojsko Stanów Zjednoczonych w ramach operacji Big Stick. Wydarzenie to stało się później znane jako Incydent Mantoga.
W tym czasie poszczególne stany zaczęły odrywać się od głównej części kraju. Lokalne rządy stanowe miały dość nieskutecznych i dyktatorskich działań biurokratów w Waszyngtonie, a także ujawnionych machinacji Gangu Czterech.
Działania rządu Stanów Zjednoczonych zostały oddane pod jurysdykcję cywilną w 2008 roku
2020s[]
Po dwóch latach pełnienia obowiązków prezydenta, Elizabeth Kress została nowym prezydentem Stanów Zjednoczonych w 2021 roku. Gdy poprzedni rząd stracił kontrolę nad krajem, tracąc status supermocarstwa, prezydent Kress przekształciła Stany Zjednoczone w funkcjonalną dyktaturę, wykorzystując zasoby i wpływy Militech Corporation. Chociaż lokalne wybory zostały później wznowione, nie było wyborów krajowych i nie będzie ich, dopóki nie zostanie zawarty traktat między Wolnymi Stanami a tym, co pozostało z Nowych Stanów Zjednoczonych.
Wojsko zostało teraz zorganizowane w Połączone Grupy Operacyjne (COG), które były grupami zadaniowymi łączącymi samoloty, okręty, piechotę i broń pancerną. Ich główną misją było zwalczanie zagrożeń dla interesów rządu federalnego i korytarza BosWash (Boston-Waszyngton). Kilka z COGS oddzieliło się i stało się armiami najemników, działającymi jako dobrze uzbrojeni najeźdźcy lub prowadzącymi własne mini-królestwa
2050s[]
Elizabeth Kress ustąpiła ze stanowiska prezydenta Stanów Zjednoczonych po 30 dekadach prezydentury. W 2053 roku ratyfikowano nową konstytucję i kraj został zreformowany w Nowe Stany Zjednoczone Ameryki, a David Whindam został pierwszym wybranym prezydentem.
Lata 2060 - 2070[]
W 2065 r. Rosalind Myers została wybrana na trzeciego prezydenta Nowych Stanów Zjednoczonych. Pod koniec 2069 r. nowo wybrana prezydent NUSA, Rosalind Myers, przedstawiła program zjednoczeniowy mający na celu rozszerzenie rządów federalnych na zbuntowane Wolne Stany pod pretekstem wzmocnienia narodu. Doprowadziło to do tego, co stało się znane jako Wojny Zjednoczeniowej. Konflikt zakończył się, gdy Arasaka zaangażowała się w obronę Night City przed siłami inwazyjnymi Militeh i NUSA. Korporacja Arasaka uzyskała możliwość ponownego działania na terenie Nowych Stanów Zjednoczonych, choć jej działalność nadal była ograniczona
Wolne Stany[]
Poszczególne stany, mające dość nieefektywnych i dyktatorskich działań biurokratów z Waszyngtonu (i niedawno ujawnionych machinacji Gangu Czterech), zaczęły odrywać się od głównej części kraju; najpierw Kalifornia, na północy, a później na południu, następnie Teksas, Oregon, Waszyngton i Dakoty. Te nowe „wolne stany” ustanawiały własne prawa (choć większość z nich była niezwykle podobna), porozumienia handlowe, a co najważniejsze, nie wysyłały już pobranych podatków z powrotem do Waszyngtonu, D.C. To tylko przyspieszyło upadek zjednoczonego narodu.
Władza ustawodawcza[]
Izba Reprezentantów została zlikwidowana z powodu braku dokładnego spisu ludności przez ponad dwadzieścia lat. Zamiast tego, Senat został rozszerzony. Każdy stan miałby trzech przedstawicieli: po jednym z każdego z dwóch największych miast i jednego przedstawiciela korporacji. Przedstawiciele ludu są wybierani w głosowaniu powszechnym.
Komitety regionalne powstały w wyniku wysiłków wojska zmierzających do utworzenia Połączonych Grup Operacyjnych (COG). W ramach tego systemu różne obszary Stanów Zjednoczonych zostały zgrupowane wzdłuż linii stanowych. Odkryto, że każdy region może skutecznie wyżywić się sam, każdy region zawiera podobieństwa kulturowe, polityczne i geograficzne, a każdy region może zawierać główną bazę dla służb zbrojnych.
Każdy region ma jednego członka lub konsula w Komitecie. Wolne Stany otrzymały jedno miejsce i konsula, a przedstawiciel jest wybierany przez Radę Wolnych Stanów. Zamiast być wiceprzewodniczącym Senatu, wiceprzewodniczący jest nazywany prokonsulem. Konsulowie są wybierani w głosowaniu powszechnym. Aby wypowiedzieć wojnę, prezydent musi przedstawić swoje argumenty Komitetowi Regionalnemu. Jeśli komitet utknie w martwym punkcie, prezydent może odwołać się do Senatu. W rzeczywistości Komitety Regionalne zastąpiły niezliczone komitety, które były zatrudnione przez stary Kongres.
Pełnią swoją funkcję przez cztery lata i nie mogą zostać ponownie wybrani. Wszyscy inni wybrani członkowie rządu federalnego pełnią swoją funkcję przez cztery lata i mogą zostać ponownie wybrani na kolejną kadencję.
Rada Wolnych Stanów składa się z dwóch delegatów z każdego wolnego stanu. Ich kadencja trwa dwa lata i są oni wybierani w wyborach ogólnosystemowych
Proces legislacyjny[]
Projekt ustawy jest zwykle proponowany przez członka Senatu. Jest on przedkładany komisji, która jest uprawniona wyłącznie do przepisywania fragmentów lub wprowadzania zmian. Po zatwierdzeniu przez komisję ustawa jest poddawana pod głosowanie w Senacie. Do przyjęcia ustawy wymagana jest większość dwóch trzecich głosów. Jeśli ustawa zostanie przyjęta, prezydent albo ją podpisze, albo zawetuje. Nie ma „weta liniowego”; każda ustawa jest oddzielną pozycją. Nie ma niezliczonej liczby dodatków, które mogłyby unicestwić dany akt prawny. Jeśli ustawa zostanie zawetowana, może zostać przyjęta większością dwóch trzecich głosów zarówno w Senacie, jak i w komisji. Nie ma już wymogu kworum w legislaturze. Prawdziwie globalny system komunikacji umożliwia głosowanie z dowolnego miejsca w dowolnej sprawie.
Od 2016 r. prawo stanowi, że więcej niż dwanaście głosów wstrzymujących się w danym roku przez przedstawiciela skutkuje usunięciem z urzędu. Inną zmianą jest wyeliminowanie „sesji” Kongresu. Na każde święto narodowe przypada trzydniowa przerwa. Poza tym Kongres nieustannie pracuje
Przedstawiciel korporacyjny[]
Zadaniem przedstawiciela korporacji w Senacie jest reprezentowanie wszystkich interesów biznesowych w stanie. Przedstawiciel korporacyjny jest mianowany przez korporację, która płaci najwięcej podatków. Uważano, że włączenie reprezentacji korporacyjnej ograniczy opłacalność PAC, jednak tak się nie stało. W rezultacie Komitety Działań Politycznych (PACS) stały się tak potężną siłą, jak nigdy dotąd, a korporacje są postrzegane jako zbliżające się o krok do władzy rządowej.
Łączność wojskowa[]
Kiedy stan wojenny został odwołany, a Komitety Regionalne przejęły rządy w byłych regionach objętych stanem wojennym, wojsko zachowało silną obecność w procesie rządowym. Każdy Komitet Regionalny ma łącznika wojskowego - przedstawiciela biura gubernatora wojskowego, a często samego gubernatora wojskowego. Ci łącznicy zapewniają, że priorytety wojskowe są reprezentowane, a także poprawiają współpracę między siłami zbrojnymi a władzami cywilnymi.
Władza wykonawcza[]
Prezydencja została zachowana w ograniczonym zakresie. Chociaż prezydent nadal kontrolował władzę wykonawczą, wszystkie uprawnienia do prowadzenia wojny zostały cofnięte, chociaż wszelkie krajowe działania pokojowe były w pełni w ich mocy. Wojna zagraniczna była dozwolona jedynie w drodze głosowania przez władzę ustawodawczą. Prezydent jest wybierany przez Senat, który działa jako Kolegium Elektorów. Nadal odbywają się wybory powszechne, w których ludność przekazuje swój wybór senatorom stanowym, którzy następnie przekazują ten wybór do Waszyngtonu
Władza sądownicza[]
Sąd Najwyższy, choć osłabiony w wyniku odrodzenia się praw stanowych i Wolnych Stanów, nadal istnieje, choć składa się tylko z pięciu sędziów.
Nieistniejące agencje rządowe Stanów Zjednoczonych[]
Poniżej znajduje się lista nieistniejących agencji rządowych Stanów Zjednoczonych na rok 2020:
- CIA (Rozwiązana w 2006 zastąpiona przez FIA)
- Federalne Biuro Śledcze (oficjalnie zlikwidowane w 1997 r.)
- Agencja ds. Walki z Narkotykami (oficjalnie zlikwidowana w 1997 r.)
- Agencja Bezpieczeństwa Narodowego (oficjalnie zlikwidowana w 2006 r. zastąpiona przez FIA )
- Urząd Skarbowy (przestał istnieć w 1998 r.)
Znani członkowie rządu[]
Prezydenci[]
- James Richard Allen (1990-1996, zamordowany w trakcie pełnienia urzędu)
- Harold Harrison Hunt (1996/1997 - 2003, zamordowany w trakcie pełnienia urzędu)
- John Seward ( 2003- ?)
- Blair (2013 - 2018, zmarł z powodu choroby w trakcie sprawowania urzędu)
- Elizabeth Kress (2018 - 2021, p.o.), (2021 - 2053)
- David Whindam (2053 - nieznany)
- 2. prezydent NUSA (nieznany - 2065)
- Rosalind Myers (2065 - ?
Wiceprezydenci[]
- Harold Harrison Hunt (1990 - 1996,)
- Elizabeth Kress (2013 - 2018)