Petrochem – korporacja będąca największym światowym producentem CHOOH2 i ropy naftowej. Niektórzy mówią, że to właśnie Petrochem utrzymuje cały świat na chodzie. To on kontroluje miliony akrów gruntów rolnych w Stanach Zjednoczonych. Wykorzystuje się je do hodowania genetycznie zmienionej pszenicy, która potrzebna jest do produkcji CHOOH2, nadmiar zbóż rozsyłając po świecie w postaci żywności[1].Petrochem kontroluje miliony akrów gruntów ornych na terenie NUSA. Są także obok SovOil jednym z największych producentów ropy na świecie. Wraz ze spadkiem dostaw ropy naftowej większość pozostałych paliw kopalnych wykorzystuje się do produkcji tworzyw sztucznych i innych materiałów syntetycznych, a Petrochem dysponuje bardziej żyznymi polami naftowymi niż jakakolwiek inna firma. Wszystkie te aktywa są ogromne i w związku z tym trudne do ochrony przed innymi firmami, które chciałyby uzurpować sobie majątek Petrochemu
Historia[]
Lata 2000[]
Trenton Parker szedł przez pustynię. Wszędzie wokół niego stały pomniki dawnej świetności jego rodziny. Gigantyczne pompy naftowe rozsiały się po równinie w promieniu wielu mil. Kiedyś wszyscy pochylili głowy w nieustannym, skoordynowanym rytmie, pompując cenną ropę z głębin Ziemi; pole ogromnych metalowych ptaków kołyszących się w niekończącej się orgii żerowania. Kiedyś Trenton myślał, że karmienie nigdy się nie skończy. Maszyny będą się obracać w wieczność, czerpiąc paliwa kopalne z nieskończonych zbiorników, które nigdy nie wyschną. Był wtedy młody i nieświadomy, utrzymując się z tłuszczu rodziny, która przyzwyczaiła się do nieprzerwanych dochodów o oszałamiających proporcjach. Przez lata maszyny jedna po drugiej się zatrzymywały. Olej zniknął i maszyny nie miały już po co kręcić. Rury prowadzące do rafinerii i portów wysyłkowych w Calves ton wyschły. Och, w Teksasie nadal wydobywano ropę naftową, a część pochodziła nawet z rodzinnej firmy naftowej Parkerów, ale była to niewielka strużka. Teraz ropa była transportowana ciężarówkami do rafinerii i była wykorzystywana wyłącznie do produkcji chemikaliów i materiałów syntetycznych. Te pola naftowe, które nie były przeznaczone dla bydła, były domem dla plemion Nomadów. Lub całkowicie opuszczony. To jednak nie był koniec dla rodziny Parkerów. Nie na dłuższą metę. Rodzina posiadała dużo ziemi, z której większość była uprawna. Foresight skłonił ojca Trentona, Louisa, do pozyskania kapitału na inwestycję, z której wielu innych kpiło. Pięć lat temu, gdy ropa naftowa wciąż płynęła, Louis Parker zawarł umowę licencyjną z wczesną włoską firmą zajmującą się inżynierią genetyczną, Biotechnica. Firma Parker Petrochemicals stała się jedyną firmą w Stanach Zjednoczonych, która uzyskała zezwolenie na komercyjną uprawę genetycznie zmienionej pszenicy Triticum vulgaris megasuavis, ziarna o wysokiej zawartości cukru, które poddano fermentacji i katalizacji w celu wytworzenia syntetycznego paliwa alkoholowego CHOOH2. Trenton zatrzymał się przy ogrodzeniu z drutu kolczastego i oparł się o słupek. Podniósł rondo swojego stetsona i przyjrzał się krainie przed sobą. O ile mógł zobaczyć, była pokryta falami złotej pszenicy. Fale rozeszły się po polach, gdy wiatr ucichł nad niskimi wzgórzami. W oddali falanga kombajnów toczyła się w naprzemiennej linii o średnicy prawie kilometra. Pięć lat czekania w końcu się opłaciło. Od chwili zakupu licencji na uprawę zboża rodzina traciła pieniądze. Przez jakiś czas wyglądało to na monumentalny błąd. Marnowano ziemię, wydano pieniądze, a sprzęt stał bezczynnie. Nagle jednak sytuacja się odwróciła. Po pięciu latach obszywania i marszczenia zarówno Ford, jak i General Motors ogłosiły, że rozpoczną produkcję samochodów wyposażonych w silniki spalające CHOOH2. Wkrótce w ich ślady poszły Toyota, Honda i wielu innych gigantów motoryzacyjnych. Prowadzono badania nad produkcją turbin odrzutowych mogących spalać ciężki alkohol, eksperymentowały z tym firmy stoczniowe. Wkrótce CHOOH2 stanie się dla świata tym, czym była benzyna, nafta i dziesiątki innych paliw. I nikt w USA go nie produkował, z wyjątkiem Parker Petrochemicals. Cóż, naprawdę jego i Ellen. Ellen Trieste była kobietą, która przekazała znaczną część kapitału na zakup licencji Biotechnica. Rodzina nie miała wówczas wystarczającego majątku, aby samodzielnie zawrzeć transakcję. Louis Parker przekonał Ellen Trieste, aby włożyła w transakcję dziesiątki milionów dolarów. Licencja mogła pozwolić firmie Parker Petrochemical na hodowlę T. megasuavis, ale to Triest miał prawdziwą władzę nad firmą. Jednym słowem mogła odebrać licencję i pogrążyć rodzinę w bankructwie. Nie żeby było prawdopodobne, że to zrobi. Trieste miała osiągnąć ogromny zwrot z inwestycji, a ponadto była głównym udziałowcem firmy
2010[]
Wojna na Morzu Południowochińskim dobiegła końca. Petrochem przegrał, a SovOil stał się jedyną potęgą wiertniczą w regionie i największym na świecie producentem ropy naftowej i produktów naftowych. Petrochem nie był już nawet blisko. Na szczęście nadal posiadali największe na świecie zakłady produkcyjne CHOOH2 oraz wielkie imperium ośrodków badawczych i produkcyjnych w zakresie chemii i materiałów. Wojna położyła kres losom firmy, ale nie poważnie. Nastąpiło kilka lat powolnego wzrostu, podczas których Petrochem odrobił straty finansowe i kadrowe. Wojna nie pomogła złagodzić napięcia między Trentonem Parkerem a Ellen Trieste. Ellen stanowczo popierała wojnę, podczas gdy Trenton był jej przeciwny. Przez chwilę wydawało się, że Trenton odwróci swoje straty i przejmie kontrolę nad firmą, ale Triest zebrał swoich zwolenników i w ostatniej chwili zapoczątkował zamach stanu. Animozje między obydwoma akcjonariuszami narastały, lecz żaden nie był w stanie całkowicie zdetronizować drugiego. Żadne z nich nie było też skłonne ryzykować bezpośrednich działań przeciwko drugiemu.
2020[]
Petrochem był teraz główną potęgą światową. Pozostała w czołówce badań i produkcji w dziedzinie chemii i materiałów, a obecnie jest największą na świecie korporacją rolniczą i największym producentem CHOOH2. Jednakże wewnątrz korporacji napięcie między obozami Trentona Parkera a obozami Ellen Trieste i Angusa Youngblooda nadal rosło do tego stopnia, że stało się krytyczne. Każda ze stron przygotowywała się do wojny, która mogłaby rozerwać firmę od środka. Szerzyły się intrygi i zdrady.
2045[]
Chociaż Petrochem nigdy nie był bezpośrednio zaangażowany w Czwartą Wojnę Korporacyjną, potrzeba ochrony swoich cennych odwiertów i złóż, a także odpierania sporadycznych ataków SovOil w miarę pojawiania się okazji, tak mocno przyciągnęła korporację, że poważnie wkroczyła ona w okres powojenny wyczerpany. Wraz z upadkiem większości międzynarodowych firm paliwowych po wojnie, Petrochem utrzymał świat w ruchu. Mając do ochrony tak ogromne interesy i ze względu na straty poniesione przez Continental Brands, Petrochem zainwestował ogromne sumy pieniędzy w ochronę siebie, utrzymując siłę zbrojną godną małego kraju. Wciąż irytujący się licencją CHOOH2 od Biotechnica, było tylko kwestią czasu, zanim przebiegły dyrektor generalny Petrochem znajdzie sposób na wchłonięcie mniejszej firmy biotechnologicznej na dobre.
2077[]
W 2077 roku Petrochem pozostał największym producentem CHOOH2. Jednak po 2076 r. korporacja podupadła z powodu poważnych susz, a główni skarżący w związku z soją i kukurydzą CHOOH2 odnotowali rekordowo niskie plony. W tym czasie rządy Brazylii i Kolumbii, gdzie Petrochem posiada największe plantacje, planowały przejęcie zbiorów w celu stłumienia rosnącej klęski głodu i niepokojów. Mimo że ich zespół ekspertów składający się z lobbystów zapobiegł przejęciu akcji, do końca 2076 r. akcje spółki spadły o 11%. Dyrektor generalny Petrochem, Lars Muhammad, ogłosił planowane przejęcie miliona akrów gruntów ornych w ZSRR na terytoriach Kazachstanu, Turkmenii i Dagestanu.
Polityka[]
Tak wielkie tereny gruntu i największe złoża ropy naftowej są ogromnie trudne do ochrony przed innymi Korporacjami. Dlatego też Petrochem wydaje miliony na najemników pilnujących ich cennych terenów. Tak jak wszystkie firmy petrochemiczne, Petrochem bierze udział w wyścigu badawczym, aby stworzyć sztuczną masę plastikową, która mogłaby zastąpić produkty ropopochodne[1].
Wrogowie i sojusznicy[]
Najbardziej oczywistym wrogiem Petrochemu jest SovOil. Obaj giganci mają za sobą trwającą od kilkudziesięciu lat historię wrogości i rywalizacji, a napięcie nigdy nie będzie dalekie od ponownego wzrostu. Poza SovOilem Petrochem nie ma naprawdę potężnych wrogów. W produkcji CHOOH2 konkuruje wiele innych firm, ale większość z nich jest na tyle mała, że nie stanowią realnego zagrożenia. Okresowo zakłócają działalność Petrochemu, ale bez koalicji, co jest mało prawdopodobne, nie będą w stanie wyrządzić Petrochemowi trwałych szkód. Petrochem konkuruje także z innymi koncernami rolniczymi, ale niewiele z nich jest skłonnych podjąć poważne działania, gdyż polegają na paliwie korporacji. Najsilniejszym sojusznikiem Petrochemu jest Biotechnica. Dopóki Biotechnica będzie posiadała patenty na CHOOH2, obie firmy pozostaną serdeczne. Biotechnica nie ugnie się pod wolą Petrochemu, ale daje swojemu największemu licencjobiorcy specjalne oferty. Wielu analityków uważało, że gdy Petrochem pozna tajemnicę CHOOH2, zmiażdży małą Biotechnicę i odmówi płacenia jakichkolwiek opłat licencyjnych. Biotechnica ma jednak broń, o której inne korporacje mogą tylko marzyć, w tym wirusy potrafiące zniszczyć wszystkie znane odmiany T. Megasuavis. i uniemożliwiają żywotność nasion. To, co stworzył, może zniszczyć z niezrównaną skutecznością. Dopóki Biotechnica będzie miała te atuty, Petrochem raczej nie będzie kombinował. Spółki w dalszym ciągu utrzymują wzajemnie korzystne porozumienie biznesowe, chociaż okres odnawiania licencji jest nieco obciążający. Petrochem utrzymuje także serdeczne relacje z gigantami przemysłowymi: Arasaką, Militech, EBM i IEC. Wiele z tych korporacji ma specjalne oferty, które umożliwiają im zakup CHOOH2 ze zniżką hurtową. Dzięki temu utrzymanie armii jest dla nich tańsze i sprawia, że Petrochem jest cennym sojusznikiem. Zawsze jednak istnieją inne źródła, a sojusze korporacyjne są kwestią zmienną. Monopol Petrochemu na dostawy CHOOH2 w Ameryce Północnej jest cennym zabezpieczeniem, które pomogło korporacji zachować bezpieczeństwo w niespokojnych czasach. Czas pokaże, jak długo firma będzie w stanie zachować bezpieczeństwo w obliczu wzrostu napięć na świecie.
Sprzęt i zasoby[]
Cyberpunk 2020[]
Petrochem do ochrony swych terenów wykorzystuje do patrolowania[1]:
- 150 pojazdów AV-4,
- 40 samolotów Osprey II,
- 10 ciężkich odrzutowców transportowych typu Boeing C-25 oraz 15 korporacyjnych odrzutowców.
Każde Biuro posiada 3 helikoptery oraz klinikę chirurgiczną[1].
Petrochem dodatkowo posiada najlepszej jakości broń oraz wielką orbitalną stację badawczą, która jest jedną z najlepiej chronioną fizycznie oraz elektronicznie stacją[1].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Mike Pondsmith, „Cyberpunk 2020”, 2. edycja, tłum. J. Brzeziński i T. Jasinkiewicz, wydanie 1.1. Copernicus Corporation, Warszawa 1995 (ang. R.Talsorian Games, Berkeley 1990).