Czwarta wojna korporacyjna, wojna oceaniczna – konflikt korporacyjny, który odbył się w latach 2021 - 2023 pomiędzy korporacjami CINO i OTEC o trzecią korporację, IHA, a po czasie głównie pomiędzy Arasaką i Militech.
Historia[]
Geneza[]
Początki wojny nabrały kształtu pod koniec roku 2021, kiedy upadła agencja oceaniczna Internationale Handelsmarine Aktiengesellschaft pozostawiła swoje zasoby do przejęcia przez pozostałe korporacje. O kontrolę nad tymi pozostałościami rywalizowały Corporation Internationale Nauticale et Océanique oraz Ocean Technology and Energy Corp. Wybuchł konflikt, który wkrótce przerodził się w brutalną wojnę. OTEC wynajęło Militech do ochrony, zyskując tym samym przewagę. Kiedy ich rywal CINO zatrudnili Arasakę, rozpoczęła się oficjalnie Czwarta Wojna Korporacyjna, zwana Wojną Oceaniczną[1].
Faza pierwsza[]
Wczesne etapy wojny to głównie zamachy na pracownikach średniego szczebla oraz kradzież i wyciek sekretów rywalizujących korporacji. Korporacje wynajmowały również netrunnerów do ataków na banki danych i centrale rezerw finansowych, powodując chaos w światowej gospodarce. Ze względu na te działania NetWatch musiało nałożyć czasowe embargo komunikacyjne na Arasakę i Militech. Te korporacje stały się główną osią konfliktu, kiedy CINO i OTEC podpisali rozejm po negocjacjach z Eurobankiem[1].
Wojna Cieni[]
Faza druga wojny rozpoczęła się na początku 2022 roku; była bardziej jawna i brutalna. Obie strony zatrudniały coraz większą liczbę najemników, z pomocą których przeprowadzali tajne operacje i ataki na placówki militarne i badawcze rywali. Konflikt przeniósł się również do Sieci, gdzie wraży netrunnerzy napuszczali na siebie nowe generacje niszczycielskich wirusów, które funkcjonowały jeszcze długo po wygaśnięciu ich pierwotnego zastosowania i zmieniły niektóre strefy wirtualnego świata w niebezpieczne, mroczne miejsca[2].
Wtedy również zginął Rache Bartmoss, uznawany przez wielu za najlepszego netrunnera na świecie. Był twórcą wielu programów kategorii Demon i Hound, któe miały namierzać i zabijać wrogich netrunnerów. Dokładna wersja wydarzeń nie jest znana – mówi się, że zginął przez program smażący mózgi netrunnerów lub z powodu odwodnienia i niedożywienia organizmu podczas dłuższej sesji w Sieci. Popularna plotka mówi, iż Rache walczył po jednej ze stron Czwartej Wojny Korporacyjnej i atakował wrogów swoimi zabójczymi programami. Po miesiącach szukania łowcy wrażej korporacji mieli go namierzyć i skierować działo orbitalne w stronę jego mieszkania, a wystrzał zniszczyć miał wraz z nim całą okolicę[3].
Niezależnie od przyczyny śmierci, Rache Bartmoss zaprogramował narzędzie, które w momencie jego śmierci zabije również jego ukochaną Sieć. W tym samym momencie, kiedy on lub samo jego ciało umarło, do wirtualnego świata wypuszczono najbardziej zaawansowane programy Demon, Hellhound i RABIDS. Sieć została częściowo zniszczona, a częściowo zniekształcona. Ten atak usmażył również synapsy większości korzystających w tamtym momencie z podpiętych do niej netrunnerów. Był to początek śmierci Dawnej Sieci[3].
Gorąca Wojna[]
Pod koniec maja 2022 r. wojna cieni rozgorzała na dobre. 9 czerwca siły Arasaka zaatakowały fabrykę Militech w Wirginii, podczas gdy wspierani przez Militech najemnicy zmasakrowali pracowników fabryki Arasaka w Jokohamie. Do połowy lipca ataki na obiekty Militech i Arasaka były na porządku dziennym. Wojna nie ograniczała się również do Ziemi. Ataki miały miejsce również na orbicie, jeszcze bardziej zakłócając podróże kosmiczne i biznes. Sytuację pogarszała dziwna korupcja w sieci. Liczby i dane zostały zmienione, pozornie losowo. Oznaczało to początek DataKrash.
Trzecia i ostateczna faza Czwartej Wojny Korporacyjnej to pełnowymiarowa wojna między Arasaką i Militech, które w czerwcu 2022 roku zmęczone były już grą cieni i podchodami wcześniejszych etapów. Wiele miast w całości zrównano z ziemią, w tym Rio de Janeiro, a ich mieszkańcy uciekli lub zostali zabici. NetWatch tymczasem próbowało chronić Sieć, walcząc z tysiącami zjadliwych wirusów i programów, które niszczyły światowe serwery i banki danych[2].
Późną wiosną 2022 r. wojna rozprzestrzeniła się w kosmosie, a jednostki Arasaka i Militech atakowały się nawzajem. Chaos zakłócił podróże kosmiczne. Latem 2022 r. Arasaka przejęła biuro Militech w Los Angeles. W odpowiedzi Militech zainscenizował zamieszki w paryskich biurach Arasaki. Wykorzystali odwrócenie uwagi, aby uzyskać dostęp do systemu HVAC budynku i napompować go krótkotrwałą toksyną w aerozolu. Wszyscy wewnątrz zginęli.
Późnym latem strajki w Chicago przerodziły się w prawdziwą wojnę, gdy wezwano wsparcie lotnicze i orbitalne. Bitwa zakończyła się, gdy nomadzi z Meta i Folk Nations, którzy mieli kontrakty w wciąż odbudowującym się mieście, wykorzystali tajne zespoły do zniszczenia biur Arasaka i Militech. W tym czasie Militech uwolnił zarazę biologiczną, która zabiła tysiące mieszkańców miasta Pusan, które zostało ewakuowane przez koreański rząd, a następnie poddane kwarantannie.
We wrześniu Hongkong legł w gruzach, ponieważ siły Militech i Arasaka zamieniły go w główny teren bitwy. Wszyscy uchodźcy, którzy mogli uciec, zrobili to przed rozpoczęciem bitwy. W innych częściach świata sześciu naukowców Militech zginęło, będąc podłączonymi do sieci. Wywiad Militech podejrzewał, że Arasaka użyła do tego Soulkillera.
Rządy większych państw zaczęły też dawać opór nieregulowanej wojnie Korporacji, najpierw słowem, a potem czynem. Unia Europejska zaczęła wysyłać swoje siły zbrojne – najpierw niewielkie,a potem coraz większe oddziały – przeciw wojskom Korporacji. W niektórych przypadkach Francja,Niemcy, kraje skandynawskie i później Neo-Rosja toczyły regularne bitwy w pobliżu miejsc o znaczeniu strategicznym, takich jak Paryż, Rzym, Kijów,Monachium i Helsinki. W obliczu przeważających sił wroga, Korporacje zwykle przenosiły swoje działania na lżej bronione terytoria lub musiały pogodzić się z unicestwieniem swych sił pod ogniem sił rządowych. Zazwyczaj wkroczenie wojsk armii narodowych oznacza szybki koniec wojny – przynajmniej w cywilizowanym świecie.
Jednak gdy 4WK osiągnęła wściekłe apogeum,brutalność ataków znacznie przybrała na sile a żadna ze stron nie wahała się z całą siłą uderzać w ośrodki i pracowników wroga. Do takich działań dochodziło zwłaszcza w Ameryce, bowiem rozpad Unii praktycznie uniemożliwił wykorzystanie pełnej potęgi tego, co zostało z armii, sił powietrznych i marynarki USA. Wywalczywszy swoją niepodległość po Upadku, Wolne Stany czuły wstręt na myśl o zaproszeniu na swój teren wojsk niedawnych wrogów, nawet jeśli w grę wchodziło pozbycie się sił Korporacji.
Wojna siedmiogodzinna[]
29 września Orbiterzy z O'Neill Dwa ogłosili niepodległość, co doprowadziło do wojny zwanej Wojną Siedmiogodzinną. Europejska Agencja Kosmiczna przegrała, ponieważ poświęciła tak wiele swoich sił na planecie, aby chronić obiekty naziemne przed rozlewem Czwartej Wojny Korporacyjnej. Chcąc uzyskać wsparcie grupy orbitalnej niekontrolowanej przez ESA, zarówno Stany Zjednoczone, jak i Japonia szybko uznały niezależny rząd O'Neill Two.
Koniec wojny[]
W końcu korporacyjny konflikt zmęczył państwa świata na tyle, by zakończyły wojnę na własną rękę. Niektóre rządy obwiniły Arasakę i Militech o zaistniałą sytuację, równocześnie wycofując swoje wsparcie i nacjonalizując osłabione korporacyjne aktywa. Wolny Stan Południowej Kalifornii przejął siedziby obydwu firm w Los Angeles, a wkrótce ich śladam podążyli Teksas i niektóre państwa Europy[2].
Japonia, ośmielona działaniami EWG, również próbowała znacjonalizować Arasakę w swoich granicach. Premier Jirou Kikuchi podjął próbę przejęcia kontroli nad Arasaką, ale Saburo wykorzystał swoje wpływy, by trzymać ręce premiera z dala od firmy. Yorinobu Arasaka, zbuntowany syn Saburo, odegrał rolę w dostarczaniu informacji rządowi Japonii, co pomogło w nacjonalizacji aktywów Arasaki.
W dniu 20 sierpnia 2023 r. Grupy Atlantis, w skład której wchodzili Johnny Silverhand, Morgan Blackhand i Rogue, zmierzyli się z siłami Arasaki i Adamem Smasherem w biurze korporacji w Night City. Była to ostatnia amerykańska siedziba tej firmy. Po krótkiej potyczce w Wieżach Arasaki zdetonowano taktyczny ładunek nuklearny, który zniszczył duże fragmenty miasta, w jednej chwili zmieniając życie wszystkich jego mieszkańców[2].
Gdy lokalne aktywa Arasaki znalazły się pod kontrolą japońskiego rządu, Stany Zjednoczone postanowiły zakończyć globalny konflikt. Prezydent Elizabeth Kress, była prezes Militech, reaktywowała komisję dyrektora generalnego Militech Donalda Lundee do współpracy z rządem. Pod dowództwem Lundee siły Militech zaprzestały wszelkich aktywnych operacji ofensywnych, z czego Lundee nie był zadowolony. Wraz z nacjonalizacją aktywów Arasaka na terytorium Japonii, globalna wojna została faktycznie zakończona. Jednak na półkuli zachodniej wciąż znajdowały się obiekty i agenci Arasaki. Prezydent Kress chciała całkowicie usunąć Arasakę z Ameryki Północnej dla własnych celów, a także dla dobra Militechu.
Po koniec roku 2023 rząd Japonii zmusił Arasakę do uznania porażki i wycofania sił do kraju. Pomimo zwycięstwa, Militech poniósł niemal takie same straty jak rywale[2].
Do 2025 r. Militech i armie narodowe USA ostatecznie stłumiły wszystkie ogniska walk w całym kraju, a Czwarta Wojna Korporacyjna została oficjalnie uznana za zakończoną.
Po wojnie[]
Zanieczyszczenia atmosferyczne – wynik eksplozji w Night City, chmury pyłów po atakach orbitalnych i zwykłych wybuchach, oraz dymy ze spowodowanych wojną pożarów unicestwiających miasta i obszary rolnicze – utworzyły po wojnie ogólnoświatowy efekt niezwykłego, czerwonego nieba. Przez prawie dwa lata niebo miało krwistoczerwony odcień. Zjawisko w końcu zanikło, a pamiątką po tym okresie były oślepiające czerwienią wschody i zachody słońca, które można było obserwować przez następną dekadę. Ten Czas Czerwieni stanowił tło powojennego świata, stającego na nogi po globalnym konflikcie, a karmazynowa poświata zaczęła blednąć dopiero, gdy wycieńczone populacje zabrały się za odbudowę zrujnowanych miast. Jednak mimo złagodzenia efektów zanieczyszczenia powietrza, nazwa upowszechniła się pomiędzy ludźmi, którzy przeżyli wojnę, i tak jak lata 20. poprzedniego stulecia zwano „Burzliwymi latami dwudziestymi”, a lata 30. „Wielkim kryzysem”, historycy ochrzcili okres od końca Czwartej Wojny Korporacji do czasów obecnych „Czasem Czerwieni” i zapewne pod tą nazwą przejdzie on do historii. Czwarta Wojna Korporacji wyhamowała, a cyberpunkowy świat rozpoczął powolny proces odbudowy. W czerwonym blasku nieba i sporadycznie skrapiane „krwawymi deszczami” (powstającymi, gdy burze wyciągały z atmosfery czerwone drobiny zanieczyszczeń i zalewały ziemię tłustym, karmazynowym, przypominającym krew błotem), miasta i narody świata usunęły ostatnie, wciąż walczące oddziały Korporacji i żyły dalej
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Marcin Batylda, „Świat Cyberpunk 2077”. Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2020, s. 14.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Marcin Batylda, „Świat Cyberpunk 2077”. Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2020, s. 17.
- ↑ 3,0 3,1 Marcin Batylda, „Świat Cyberpunk 2077”. Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2020, s. 75.